Bazen yaşanan bir olay kamuoyuna mal olunca o zamana kadar hasıraltı olan benzer birçok olayı daha öğrenme imkânı elde ediyorsunuz.

Mesela engelli ve yaşlıların maaş günlerinde sıraya girdikleri banka önlerinde sorun yaşamadıklarını tahmin edebilirsiniz; sorun dediğim, fiziki falan değil, maaşlarıyla ilgili… 

Ben de Van ‘da pek duymamıştım ama geçen gün PTT önünde parası dolandırılan vatandaşı dinleyince, benzer olayların daha önce de yaşandığını öğrendim..!

Engelli ve yaşlı maaş kuyruğuna giriyor, yanlarına yanaşan birileri de, “amca, teyze yardımcı olayım” deyip bir şekilde paralarını araklıyor. 
Görme engelli vatandaşın biri şöyle anlattı:

Banka önünde sıradaydım, biri geldi ‘yardımcı olayım’ dedi, banka kartımı verdim, tabi daha önce bazı şeyler duyduğum için haberi olmayacak şekilde şahsın ceketinin ucundan sıkıca yakaladım. 

Parayı aldıktan sonra baktım ceket gitmeye başladı, ben daha sıkıca tutup geri çektim, ‘nereye gidiyorsun paramı ver’ dedim, adam bana ‘tamam bırak veririm paranı’ deyince, ‘madem parayı çekmişsin niye vermiyorsun?’ diye sertçe bağırınca bu kez paramı elime bıraktı, sonra bıraktım gitti.

Tabi bunları geçen gün dolandırılan bir görme engellinin arkadaşlarından öğreniyorum, benzer olaylar anlattılar, anladım ki sadece biri değil, benzer şekilde mağduriyet yaşamış başka engelliler de var.
Yine bu olay vesilesiyle yaşlı kimselerin de aynı durumlarla karşılaşabildiklerini öğrendim, tek başına maaşını bankamatiklerden almaya çalışan yaşlıların da benzer şekillerde dolandırıldıkları anlatıldı.

Böyle bir sorun var.

Birinin engelli maaşı, diğerinin de yaşlılık maaşı, ya da emeklilik maaşı gasp edilebiliyor.

Soygunun bir başka çeşidi, ama çok fazla cezası da yokmuş, 1 ay yatıp çıkıyorlarmış diye anlattılar.

Oysa toplumun en mağdur kesimi engelli ve yaşlılar; engelliler ‘mağdur’ lafından pek hoşlanmazlar ama başlarına geleni fark ettiklerinde onlar da mağduriyetlerini görebiliyor.

Şimdi gelelim bu soygun ruhlu insanlara… 
Bir engellinin, yaşlının üç kuruşu size ne katacak..?
Karnınız mı doyacak, başınız mı göğe erecek?

Aslında onlar da biliyor hayatlarında çok fazla değişiklik olamayacağını, ama çalma ruh halinin verdiği reflekse demek ki kendilerini kaptırıp gidiyorlar.

“Çok mu çaresizler, işsizler, güçsüzler, bu işi mutlaka yapmaları mı gerekiyor?” diye çok sorular duymuşsunuzdur şimdiye dek, halen de soruluyor, sanırım kestirmesi güç bir soru ki hep soruyoruz.

Belki alışkanlık, belki de çaresizlik ama hepimizin, herkesin kendisini de gözden geçirmesi gereken bir konu olduğu da çok açık, belki de meselenin püf noktası da, çözüm noktası da burası…