Van’dan Hakkâri’ye yolculuk yapanlar, bugünlerde oldukça zorlu aşamalardan geçmek zorunda kalıyor. 

Çünkü yakında ilçe olması tasarlanan Hakkâri’ye gidebilmek için insanlar zorlu mu zorlu ve de zorunlu birkaç deneyden geçiyor. 

Van’dan Hakkâri’ye doğru yol alırken ilk deney, 32 keskin virajıyla ünlü Güzeldere yakınlarında başlıyor. 

Burada sabah ve akşam saatlerinde belli saatler içinde yol çalışması yapıldığı için her iki yönden gelen araçlar tali bir yol da olmayınca saatlerce beklemek zorunda kalıyor ve her iki tarafta uzun bir araç konvoyu oluşuyor. 

Güneşin altında bekleyen yolcuların yakınması ise, pek de işe yaramıyor, söylenen saate kadar herkes beklemek zorunda; sonra da görevlilerin “geçebilirsiniz!” komutuyla araçlar yollarına devam ediyor.

Başkale’yi geçtikten sonra da ikinci bir denemeden daha geçiyorsunuz, bu da Yeniköprü’de yapılan kontrol işlemleri…

Kimlik ve bagajların kontrol işlemleri ağır yürüyünce, burada da uzun süre kuyrukta beklemek zorunda kalıyorsunuz.

Ardından Depin Köprüsü geliyor, burada da yapılan kontroller nedeniyle gerçekleştirdiğiniz bekleyişten sonra tekrar yolunuza devam ediyorsunuz. 

Sonra “oh” deyip “işte Hakkâri göründü” diyorsunuz, ama biraz sonra “oh” dediğinize pişman olup bu kez de derinden bir “ah” çekiyorsunuz;

“Ah.. keşke gelmeseydim” diyorsunuz.
Neden..?

Çünkü sizin eş dost akrabanızla ya da işiniz-gücünüzle buluşmanız için asıl karşılaşacağınız deney yeni başlıyor.

Nedir o..?

Şehrin yolu…

Yol Garipler Mezarlığı diye bilinen şehrin girişinden başlayarak, Emniyet Müdürlüğü önünden geçerek, oradan da 7-8 km uzaklıktaki şehir merkezine varana dek dozerle kaldırılmış durumda;

Yolun tek şeritli bölümü de, çift şeritli bölümü de kaldırılmış durumda; eskide kilit taşı olan yerde şu anda kilit taşı yok, asfalt olan yerde de kum, taş, toprak ve yer yer de çamur göletleri var.
İlerlemek isteyen araçlar, uzaktan izlendiğinde adeta birbirleriyle dans ederek ilerliyorlar, yolda oluşan çukurlardan kaçınmak için araçların yaptığı manevra ise, hakikaten görülmeye değer, birbirinin etrafında dönüp duran ve toza boğulan araçlarla yol tam anlamıyla bir curcunaya dönüşüyor.

Ve yolculuk, iyi bir bağırsak silkinmesinden sonra, halen dozerin paletlerinin değmediği çarşı düzlüğünde son buluyor.

Ama…
Biraz sonra yine bir “oh” çekip sakın “rahata erdim” demeyin, çünkü mahalle yolları da aynı, bu kez de midenize kramp girebilir…

İyisi mi Hakkâri’ye giderken birkaç kez düşünün, zaten dönenlerin çoğu yemin ederek geri dönüyor…