Çevre dostu olmak
Sadece insanlar arasında dostluk yoktur, bir de bizi aslında biz eden çevre, yani doğa ile dost olmak vardır.

Dün, Dünya Çevre Günü’ydü.

Yapılan etkinliklerde, toplantılarda, insan-çevre ilişkisine dair çeşitli görüşler, temenniler, öneriler dile getirildi.

Gördüğümüz kadarıyla hepsinin ortaklaştığı nokta, aslında insanın doğa ile çevre ile olan irtibatı idi.

Sorulan soru şuydu:

“İnsan çevreyle ne kadar ilgilidir?”

Evet, insana yaşama imkânı sağlayan, suyundan yiyecek maddesine, oksijen ihtiyacına kadar, her ihtiyacını karşıladığı çevreye, doğaya karşı insan sorumluluğunu hakkıyla yerine getiriyor mu?

Canı istediğinde yaylasına çadır açtığı, şelalesinde piknik yaptığı, bağrına yol yapıp yürüdüğü, nefes aldığı doğayla, çevreyle hakikaten ne kadar ilgili? 
Değer verildiği ölçüde bağrındaki canlıyı ayakta tutan, yaşamasını sağlayan, aslında en 
insana iyi dost olan çevreye, doğaya ne kadar itinayla yaklaşıyoruz? 

Sorular çoğaltılabilir.

Tabi doğal olarak bu sözünü ettiğimiz etkinliklerde yapılan açıklamalarda, çevreye dair en fazla yakınılan kişi insandı.

Evet, insandı, yoksa insanla birlikte topraktan, sudan faydalanan, havayı teneffüs eden diğer canlılar değildi.

Çünkü elleri sayesinde ozon tabakası dâhil doğadaki birçok ortama etki ederek değiştirme, tahrip etme, bozma imkânına sahip tek canlı, şu anda insan gözüküyor.  

Öyle ki, depremler, su baskınları, mevsim değişikliği bile insanın doğaya verdiği zararın çok gerisinde kalabiliyor. 

Hatta son yıllarda yapılan tartışmalarda, yer altı nükleer denemelerde ve maden aramalarında yapılan kontrolsüz çalışmaların bile fay hatlarının harekete geçebildiği ve insanın depremlere sebebiyet verebileceği ileri sürülmekte… 

Tabi dünkü Çevre Günü dolayısıyla yapılan açıklamalarda, daha çok yere çöp atılmaması, suların kirletilmemesi, çevrenin temiz tutulması gibi aslında önemli fakat genel tahribata baktığımız zaman biraz da mütevazı bir yaklaşımla gün kotarıldı diyelim. 

Ancak hakikaten sorun çok daha boyutlu, evet, sorumlu insan, ama sadece evdeki ve bir işyerindeki hanımefendi değildir tek başına sorumlu olan…

Dağdaki çoban da değildir.

Bir iki üretici, ya da belediye işçisi de değildir.

Çöplerin poşetlenmesi önemli, bu mutlaka olmalı. 

Sular da, çevre de kirletilmemeli, ama bir şey daha olmalı bence; çevreyi çevre olmaktan çıkaran, çevreyi de, her türlü canlıyı da olumsuz etkileyen kimyasal silahların üretilmesi ve kullanılmasının yasaklanmasıdır.

Bilumum savaşlara son verilmesidir. 

İnsanın önce çevre aşkına erişmesi, sonra bir sevgili edinmesidir…

Ama bu sadece belli kişileri değil, en alttakinden en üstekine kadar tüm bir insan kitlesini kapsamalıdır…

Bu olursa dilediğimiz gibi bir çevre olur, sağlıklı bir çevre olur, sağlıklı çevrede de ölümlü olan insan daha sağlıklı ve daha uzun ömürlü olur…