Problemlerimiz çok, say say bitmez, dersin ki insanlar olarak gezegene problem üretmeye gelmişiz, olmadık yerde sorun üretiyor, ‘üç günlük dünyada’ canımızı acıtmak için adeta zaman kolluyoruz, ha şimdi, ha biraz sonra…

Çok fazla örnek de vermek istemiyorum, sadece bir tanesinden söz edeceğim.
Biliyorsunuz bir sorunumuz da sosyal denge sorunu; tavır davranış, gelenek görenek, iletişim, etkileşim sorunu…

Bunların içinde çocuk yaşta evlendirme geleneği, ya da huyu mu desem, bir türlü başa çıkılamayan bir husus; sadece biz de mi bu böyle, hayır, dünyanın dört bir yanının sorunu…

Ama herkes öncelikle kendi çevresinden sorumlu olması gerektiği ilkesinden yola çıkarsam, bizdeki bu sorun halen üzücü bir noktada…

“Halen” derken, bilimsel olarak, kültürel olarak, herkesin en azından belli bir seviyeye eriştiği ve bazı ilkel, zararlı davranışları artık tekrar etmemesi gerektiğidir kastım.

Ne konuda belli bir seviyeye ulaşmış insanlar peki, en azından sağlık açısından erken evliliğin bir hata olacağını neredeyse bilmeyenimiz kalmadı, iddialı bir tespit olacak belki ama kendi fikrim, herkes işin bu boyutunun farkında…

Bu tür evliliklerde taraflar aile içinde de ezik bir pozisyonda olurken, iş-güç, saygınlık, itaat vb., doğum ile ilgili olarak da hem annenin hem çocuğun başına gelecekleri yine neredeyse bilmeyen yok, çünkü tarih boyunca deneyler yaşıyoruz bu konuda…

Ama yine de, başta da dediğim gibi, canımızı sıkmak için mutlaka bir garip davranışa yönelmeyi marifet sayıyoruz.

Bakıyorsunuz, çocuk yaşta evlilikler hızından bir şey kaybetmemiş, üzücü geliyor tabi... 

Sokakta dolaşırken, kucağında çocuk olan kadının önce yaşı takılır kafama, bakarken yaş tespiti yapmanız zor, ama henüz bir anne adayı olamayacağını da anlıyorsunuz, belki tahmin ettiğiniz yaştan daha küçük bir yaştadır da.

Tekerlekli araç içinde kaldırımda çocuk dolaştıranlar acaba kardeşleri mi, anneleri mi anlayamıyorsunuz, merak ediyorsunuz, soramıyorsunuz…

Dün Elitte World Otel’de çocuk yaşta evliliklerle ilgili bir resim sergisi vardı; Van Valiliği, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi ve Van İl Jandarma Komutanlığı birlikte organize ediyordu. 

Bu garip gelenekle ilgili önemli bir duyarlılık çalışması…

O sergide yer alan resimlerde bir çocuğun kucağında başka bir çocuğu görünce, kaldırımda gördüğüm tekerlekli aracı iteleyen kişinin, araç içindeki çocuğun kardeşi olamayacağına kanaat getirdim, en azından böyle düşünme cesareti sağladı bu resim.

Düşünebiliyor musunuz, bir çocuk bir çocuk doğuruyor, bir çocuk bir çocuğun annesi, babası oluyor, sizce garip, hatta kötü, hatta berbat bir durum değil midir bu?

Daha başlamadan hayata, her şeyleri sınırlanıyor, iş, meslek, yetenek, gelecek planlaması, ama her şey…

Daha başlamadan hayata, fizik olarak bir tükenişin içine sürükleniyorlar, sadece anne baba mı, çocukları da öyle…

Kısacası, kendi elimizle çocuklarımızı yaşamın dışına itmeye devam ediyoruz, işin garibi yanlış olduğunu bile bile…

Galiba bu meziyet sadece insanda var, bile bile hata yapmak, bile bile zararın üstüne gitmek, bile bile sorun üretmek…

Ne diyelim, Allah ıslah etsin..!