Bildiğiniz üzere sömestr tatilinde çocuklar! Bazı çocuklar tatile çıktı belki aileleriyle. Bazıları evlerinde. Ama bir kısım çocuk ta var ki, sokaklarda.

Evet bazı aileler çocuklarını bu 15 günlük tatilde bile çalışmaya zorluyor maalesef. Eminim sizler de denk gelmişsinizdir. Trafik ışıklarında ellerinde camsiller, sırtlarında eski püskü kazaklarla bu soğuk havada otomobillerin camlarını silmeye çalışan çocuklar var. Dışarıda neredeyse -10 dereceye varan soğuk havaya rağmen üzerlerinde montları bile yok. Titreyerek camları silmeye çalışıyorlar. Bu soğukta kimse camını açmak bile istemiyorken, onlar açılmayan camdan medet umar gözlerle bakıyor. 

Çocuklar için üzülüyorum ister istemez. Ama daha çok ailelerine kızıyorum. Neden bu küçücük çocukları çalışmak zorunda bırakıyorlar? Belki gerçekten ihtiyaçları bile yoktur, belki de vardır, bu ayrı bir konu. Ama insanların duygularını sömürmeye yönelik yapılan bu davranış çocukların da psikolojilerini alt üst ediyor. Zorunlu olarak da bu yaşta çalışmaya başlayan bir çocuk, yetişkin olduğu zaman çalışmaktan nefret edecek, belki sokakta kötü alışkanlıklar edinecek. Gerçekten durumu kötü olan aileler, ilgili birimlere başvuru yaparak destek alabiliyorken, çocukların sokağa salınması doğru bir yaklaşım değil.

Çocuk, önce çocuk olacak, çocukluğunu yaşayacak ki, büyüdüğünde zamanın ona getirdiklerini kabul edebilsin. Şu anda bir çok çocuk sıcak evinde tv izleyip, kitap okuyarak zaman geçiriyor belki. Geride olduğu dersleri tamamlamaya çalışıyor. Ya sokaktaki çocuklar? Onlar hangi arada dinlenip hangi arada derslerini tekrar edecekler? Hangi arada mutlu olacak bu çocuklar?

Lütfen bu çocuklara bir çözüm bulunsun. Onlar da çalışmak zorunda olan küçük adamlar olmasın, gerçek birer çocuk olsunlar. Gerçek ihtiyaç sahiplerine yardım eli uzatılıyor, ya da çevremizde varsa böyle aileler bizler de elimizden geleni yapalım onlar için. Ama çocuklarını çalıştırmasınlar. Gerçekten ihtiyacı olmayanlar ise uyarılarak gerekli yaptırımlar neyse uygulayarak bu çocukların sokaklarda çalıştırılmalarına engel olalım. Onların da çocuk olduğunu unutmayalım. 

Lütfen; ailelere sesleniyorum; Çocuklarınızın bu gününe ve yarınına kıymayın! Önce bırakın çocuk olsunlar. Sonra yetişkin olacaklar zaten. Hayatın zorluklarıyla şimdiden yüz yüze gelmelerine izin vermeyin. Hayat zaten zor. Zordan değil kolaydan başlamalarına izin verin. Mutlu bir çocukluğu olmayan insan, nasıl mutlu bir yetişkin olsun? Bu soğukta sıcak evlerinde oturan diğer çocuklar gibi onlar da sıcak bir odada otursunlar, ders çalışıp, tv seyretsinler. 15 günlük bu dinlenme molasını bütün çocuklar hak ediyor. 

Daha iyi bir gelecek istiyorsak çocuklara yatırım yapmalıyız. Burada en önemli görevlerden birisi de ailelere düşüyor. Çocuklar için, geleceğimiz için gerekirse fedakarlık yapacağız ama onları ihmal etmeyeceğiz, sokağa gönderip de arkamızı dönmeyeceğiz...