Haksızlığa ‘haksızlık’ demek için görmek gerekmiyor, haksızlığı his etmek yeterli; o nedenle his ettiğiniz yerde haksızlığa ‘haksızlık’ deyin, çekinmeyin, görme engelliler böyle söylüyor.

Değineceğim konu bir yarışma…

Görme engellilere ait bir yarışma…

Nevşehir’de 7-9 Ekim tarihleri arasında yapıldı.

Bu bir halter yarışması…

Ciddi ve de ağır bir yarışma, hele görme engelliler için duygusal ve de bir yerde onursal bir yarışma…

Neden duygusal ve onursal..?

Çünkü engelli kişi, başarılı olmayı hayati sayar, mutlaka başarılı olma fikri erken bilinçaltına yerleşir engellinin, o nedenle de duygusaldır ve de sonucu onur meselesi yapar engelli.

Engellinin en çok önemsediği şey ise, yarışmadaki kuralladır, görme, bedensel, ya da başka engellilik türü olsun fark etmez, yarışmadaki adalete oldukça fazla dikkat eder engelliler. 

Görme engelliler sanırım diğer engellilerden farklı olarak daha da duygusal ve onursal bakarlar meseleye, onlar adalet konusunda iki adım daha öndeler diyebilirim.  

Çünkü…
“Görmedik diye mi bunu bize yapıyorsunuz?” diye çok haklı bir argümanları var; o noktada söyleyecek sözünüz olmuyor.

Yarışmamıza dönersek, Van Altı Nokta Görme Engelliler Spor Kulübü de Nevşehir’de yapılan Türkiye Görme Engelliler Halter Şampiyonası’nda Van’ı temsilen gitti.

Kulüp yarışmaya, geçen sene Türkiye üçüncüsü olan 
Rıdvan Kayran isimli sporcularıyla katıldı. 
Öncesinde bir sohbetimiz olmuştu Kayran’la, bu sene birincilik hedefiyle çalışmalar yapmıştı ve birinci olmayı çoktandır kafasına yerleştirmişti.

Gel gör ki gittiği yarışmada hakemin ikazlarına maruz kalmış; ağırlığı kaldırırken güya çengele değdirmiş, sonuç, 65 kilo düşürülüp birinci olacakken ancak 4’üncü olabilmiş! 

Van’a döndüğünde bu duruma çok ciddi şekilde isyan etti; kurala bir diyeceği yoktu ama hakkında ağır bir karar verildiğini düşünüyordu. 

Hakemin taraf tuttuğunu, hatta bölgesel ayırım yapıldığını dahi düşünüyordu.

Tabi oradaki kuralların geçerliliği de tartışılır bir konu, görme engelliye adeta tuzak kurulmuş gibi, ağırlığı kaldırıp bir de çengele bırakıyorsunuz, çengele de değdirmeyeceksiniz bu sırada yoksa puanınız kırılır.

Oysa normalde halterde ağırlık kaldırıldıktan sonra yere atılır, görme engellilerde bir de çengele takma hususu var.

Ne ise kural iyi ya da kötü, ama engellilerin de normal kurallara hakları yok mu gibi bir soru da çıkıyor karşımıza.

Önemli olan ağırlığı kaldırmak değil mi?

İşte burada önemli olanın ağırlığı kaldırmak değil, ağırlığı kaldırdıktan sonra bir de hislerini kullanarak çengele takmak…

Tabi burada hakeme mi içerlenmeli, kurala mı bu da ayrı bir konu.

Ama sporcunun yakınmasından anladığım kadarıyla bazı düzenlemelerin gözden geçirilmesi gerekiyor gibi.