'Kar yağmıyor, havalar soğumuyor' sohbetlerine çokça eşlik ettiğimiz Van'da, son birkaç gündür hissedilir derecede havanın soğuduğunu görüyoruz. Her ne kadar merkezde çokça kar olmasa da özellikle kırsal kesimlerde kar yağışlarının her yeri bembeyaz  bir örtüyle örtecek kadar olduğunu takip ediyoruz. Elbette ki kar yağışının büyük önemi var. Hem kuraklığın önlenmesi için, hem de sağlık için kar yağışı gerekiyor.

Tabi havalar soğurken, bu durum sıcak yuvasında oturan, kışlık yakacağı, doğal gazı, alım gücü yerinde olan vatandaşlar için çok bir sorun teşkil etmiyor. Ancak doğal gazı olduğu halde derecesini yükseltemeyen, kışlık yakacağı olmayan, alım gücü düşük olan vatandaşlar için ise soğuk havalar büyük bir dert demek.

Gönül istiyor ki hiç kimse soğuklarda kalmasın, herkesin sıcacık bir yuvası olsun, ocağında tenceresi kaynasın. Kar yağışı o insan için de eğlenceye dönsün, alım gücü yerinde olsun.

Ancak böyle bir dünya yok maalesef. Dünyanın bir çok yerinde olduğu gibi memleketimizde de kışın çetin şartlarıyla mücadele eden, alım gücü zayıf, maddi imkânları yetersiz olan birileri muhakkak ki vardır.

Böyle insanlar için elbette ki ilgili kurumlar tarafından gerekli destekler sağlanıyordur, ancak buna rağmen sıkıntılı durumda olan, destek başvurusunda dahi bulunmayan konu komşumuz da illaki mevcuttur.

İşte bu noktada biraz daha duyarlı olmak bizlere düşüyor. “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” inancını taşıyan bir dinin mensupları olarak, çevremizde zor durumda olan insanlar varsa, gücümüz oranında destek olmak, ekmeğimizi bölüşmek, sanırım insanlığımızın da bir gereğidir.

Çoluk çocuğumuzu sıcak tutsun diye en kalın, en kaliteli monttan alıyorsak, ayakları üşümesin diye en güzel bottan giydiriyorsak, sabah okula gönderirken önünü göremeyecek kadar atkıya sarıyor, eldivenini eline takıyorsak, kahvaltıda 3 – 5 çeşit yedirip, beslemesine de türlü türlü yiyecekler koyup uğurluyorsak, komşumuzun çocuğu da ince bir hırka ile yola koyulup, ayaklarına bol bir ayakkabı giyip, karda buzda düşe kalka yol almaya çalışıyorsa, karnı aç – tok arası bir şeyse, beslemesinde de kuru bir parça ekmeği ya var ya yoksa, burada durup bir vicdan muhasebesi yapmamız gerekiyor.

Böyle bir durum varsa ve bu durum da bizi rahatsız etmiyorsa, böyle bir şeyi göre göre 'beni ilgilendirmez' diyebiliyorsak, vicdanımızı sorgulamakla da kalmamalı, bana göre insanlığımızı da bir güzel sorgudan geçirmeliyiz!

Havalar soğuk, kış çetin! Ancak bunların hepsi gelip geçici. Yeter ki vicdanlar soğuk olmasın, gönüller merhametsiz olmasın. Bir sıcak tebessüm, bir sıcak gönül, bir yardımsever vicdan bütün kışı ısıtmaya yeter de artar!

O yüzden demem o ki, varsa çevremizde zor durumda olan insanlar, gücümüz oranında destek olalım. Bunu yaparken de kimseyi rencide etmeden, gönlünü hoş ederek yapalım. O güzel çocuklar karnı tok, ayağı sıcak gitsin okula. O evde de tencere kaynasın, üşümesin çocuklar.

Biraz duyarlılık, biraz merhamet, biraz vicdan, gönülleri de, şu kış mevsimini de ısıtmaya yeter.

Çok bir şey değil, insanlığımızın gereğini yapmamız kâfi…