Geçtiğimiz hafta 11 Ekim Dünya Kız Çocukları Günü'ydü. Kız çocuklarını sadece bir gün değil her gün hatırlayalım, mutlu edelim. Çünkü onlar bizim geleceğimiz.

Kız çocukları ülkemizde ve dünyanın birçok yerinde çeşitli şekillerde şiddete maruz kalıyor. Dövülüyor, cinsel istismara uğruyor, erken yaşlarda evlendiriliyor ve küçük yaşlarda kadın olmaya zorlanıyor. Ülkemizde de maalesef hala süregelen erken yaşta evlendirme yani “Çocuk Gelin” durumu beni derinden üzüyor. Adı üstünde çocuk olan kızlarımız aile baskısıyla evlendiriliyor ve kadın olmaya, anne olmaya zorlanıyor. Çoğu zaman kendisinden kat kat daha büyük yaştaki erkeklerle evlendirilen kız çocukları fiziksel ve psikolojik şiddete maruz kalıyor. 

Daha sokakta evcilik oynama yaşında olan küçücük kızlardan ev hanımı olması, yemek yapıp çamaşır yıkaması bekleniyor. Bebeklerle oynayacağı yaşta kendi bebeğine bakması isteniyor. Bu hiç adil değil. Toplum olarak hep erkek çocuklarını üstün görmemizden, kız çocuklarını hep geri planda bırakmamızdan, değersizleştirmemizden kaynaklanan bu durum, adeta kanayan bir yara.

Oysa kız çocukları narin birer çiçek, kırılgan birer biblo gibi değil mi? Allah’ın emaneti olan kız çocuklarını daha çok sevmeli, daha çok değer vermeliyiz. Kız çocukları önce çocukluğunu yaşamalı, okumalı. Kendi geleceğine kendisinin yön vermesine izin verilmeli. Verilmeli ki bu toplum şaha kalkabilsin. Okuyup birçok meslekte çalışabilecek bu körpe beyinler yok edilmesin. Evlenmek, aile kurmak, anne olmak elbette çok kutsal şeyler. Ancak bunlar okuduktan, meslek sahibi olduktan sonra da yapılabilecek şeyler. 

Ülkemizin mühendislere, doktorlara, öğretmenlere, avukatlara ve daha sayabileceğim bir sürü meslek gruplarına ihtiyacı var. Bu meslekleri sadece erkeklerin yapmasını beklemek kızlarımıza haksızlık değil mi? Okumuş bilinçli annelerin yetiştireceği pırıl pırıl çocuklar ülkemizin ve bizim geleceğimiz değil mi?

Her şeyin bir zamanı var. Evliliğin de bir zamanı var ve kanunlarla belirlenmiş. Ülkemizde 18 yaşından küçükler evlenemez. Evlenmemeli de zaten. Çünkü 18 yaşın altındaki yaşta çocuk olunuyor. 

 Neyse ki toplum olarak biraz daha bilinçlenmeye başladık. Artık gazetelerde, sosyal medyada, yazılı ve görsel basın aracılığıyla erken yaşta evliliğin doğru olmadığı toplumumuza anlatılıyor. Aileler bilinçlendirilmeye çalışılıyor. Sosyal sorumluluk projeleriyle bu yanlış gelenek yıkılmaya çalışılıyor. 
Lütfen; kız çocuğu anne ve babalarına sesleniyorum. Kız çocuklarımızı çok sevelim. Onlara ne kadar değerli olduklarını htirelim. Kırmayalım, incitmeyelim. Kimsenin de onları incitmesine izin vermeyelim. Özellikle babalar, kız çocuklarınızı çok çok sevin. Sevin ki ilerde gerçek sevgiyi başka yerlerde aramasınlar. 

Ayrıca yine ailelerin üzerine düşen bir görev daha var. Erkek çocuklarını da kaba, hoyrat, vuran, kıran kişiler olarak yetiştirmeyelim. Kadınların, kızların değerli birer varlık olduklarını öğretelim. Kadınların, kızların şiddet uygulayabilecekleri birer obje olmadığını, sevgiyi ve ilgiyi hak ettiklerini öğretelim.

Umarım sadece 11 Ekimde değil, 365 gün kız çocukları mutlu olsun. O minicik yüzleri ve kalpleri hep gülsün…