Bildiğiniz üzere havalar epey soğudu. Zavallı sokak hayvanları, açlığa ve soğuğa dayanmaya çalışıyorlar. Tabi kar yağdığı zaman şartlar onlar için daha da zorlaşıyor. Böyle anlarda bazen iyi insanlar çıkıyor bir kap yemek veriyor ya da evsiz hayvanları sahipleniyor. 

Tabi ki herkesten bir sokak hayvanını sahiplenmesini, ona yaşamı boyunca bakmasını isteme hakkımız yok. Herkesin şartları uygun olmayabilir. Belki hayvanları uzaktan sevmek yetiyordur bazılarına. Ya da korkuyordur hayvanlardan bazıları; bilemeyiz. Ancak bildiğim bir şey var o da kışın hayvanların çok sıkıntı çektikleri. Herkese 'bir hayvan sahiplenin' diyemeyiz elbette ancak herkese ‘hayvanlara karşı daha merhametli olalım, olmalıyız, sokaklar hayvanlar için yemek atıklarımızı bırakalım’ diyebiliriz. Ve bunu da yapmalıyız.

Yiyecek bulamayan kuşlar için, pencerenizin önüne birazcık ekmek doğrayıp koysanız, kapınızın önüne bir kapla kalan yemeklerinizi bıraksanız, eğer imkanlar el veriyorsa sitenizin bahçesine küçük bir kulübe yapsanız fena mı olur? Soğuktan büzüşen hayvanları bir nebze ısıtma şansınız varsa eğer bunu mutlaka değerlendirin. Hem büyük sevap kazanmış olursunuz, hem de belki soğuktan ve açlıktan ölmekten kurtarırsınız bir canlıyı.

Gerçekten havalar o kadar soğudu ki biz üzerimizde kalın montlarla bile çok üşüyoruz dışarıda. Zorunlu olmadıkça dışarı çıkmıyoruz belkide. Hasta olmaktan, soğuk almaktan nasıl da korkuyoruz! Çocuklarımızı sıcacık evlerimizde pamuklara sarıyoruz üşümesinler diye. Bunun için diyorum işte. Belki evimizin içine alamayız ama en azından soğuktan korunacakları bir barınak yapabiliriz. Hazır mamalar da şart değil, soframızdan kalanları bile versek o hayvanları doyurmuş oluruz. Bir kap temiz su bırakırsak kapının önüne, ne kadar da güzel bir iş yapmış oluruz aslında. 

O kadar aç ki o hayvanlar evimize dönerken elimizdeki poşetlere yaklaşıyorlar. Ayaklarımıza dolanıyorlar. Belki bir şeyler veririz diye yanımızdan ayrılmak istemiyorlar. Sözün bittiği yer tam da burası işte. Allah’ın yarattığı biçare hayvanlara el uzatalım. Gücümüzün yettiğince bakalım onlara. Yemek verelim, su verelim, barınaklar yapalım. Vicdanlı insanlar olalım. Vicdan sahibi insanlar, ‘ağzı var, dili yok’ türünden canlılara zarar vermez. Hayvanlara eziyet etmeyelim. Onlara vurmayalım, korkutmayalım, yaralamayalım. Canlarını acıtmayalım. Öldürmeyelim.

Çocuklarımıza örnek olmak istiyorsak eğer, hayvanlardan korkulmaması gerektiğini anlatalım. Hayvanları sevelim, koruyalım. Çocuklarımıza sapan atmayı değil, buğday atmayı öğretelim. Köpeklere taş atmayı değil, ekmek atmayı öğretelim. Çocuklarımıza hayvanların nasıl savunmasız canlılar olduklarını anlatalım. Biz hayvanları sevip koruyalım ki, çocuklarımız da sevip korusun. Vurmasın, yaralamasın, korkutmasın…