Normale dönmeyi ne çok özledik. Çocukların okula gittiği günleri, o tatlı telaşı, eş, dost, akraba ziyaretlerini, maskesiz günleri, tokalaşmaları, büyüklerimizin ellerinden öpmeyi... Hiç endişeye kapılmadan çarşı-pazar gezmelerini, maskesiz günleri... Tribünlerde taraftarların olduğu maçları izlemeyi, haftasonu pikniklerini, düğünlerde halaya durmayı... İçinde 'koronavirüs' kelimesinin geçmediği sohbetleri, tereddüt etmeden misafir ağırlamayı... Daha neleri neleri, gerçekten de ne çok özledik. Kışı kış gibi, baharı bahar gibi, yazı yaz gibi yaşamayı özledik...
Ve ne de çok sıkıldık her öksürene 'koronavirüs mü acaba' diye tereddütle yaklaşmaktan, anne – babamıza sarılırken ya da sarılmak isterken kafamızdan geçen onca şeyden... 'Aman çocuğum kimseye yaklaşma, oraya, buraya, şuraya dokunma' demekten, sürekli kolonya ve dezenfektan kullanmaktan, alışverişte market arabasını tutarken bile tereddüt yaşamaktan, eskiden mutluluk duyduğumuz şeylere şimdi mesafeli durmaktan, kılı kırk yarmaktan...

Evet, hakikaten bir çok şeyi özledik ve birçok şeye katlanmaktan da sıkıldık. Ancak hepimizin de bildiği üzere tüm bunlar bir zorunluluğun sonucu. Hepimizin sağlığı için biraz daha özlemeye ve biraz daha sıkılmaya devam etmek zorundayız.

Aşı uygulamalarına yakın zamanda başlanacak. Peyder pey aşılanmalarla birlikte bu illetin üstesinden elbette ki gelinecek. Ancak öncesinde işleri çok daha sıkı tutmak, sevdiklerimizle, sevmediklerimizle, herkes ile araya mesafe koymaya devam etmek, maske kullanımını tavizsiz sürdürmek, hijyen kurallarından vazgeçmemek mecburiyetindeyiz.

Özlediğimiz günlere hep birlikte kavuşmak için, sıkıldığımız şeylerden kurtulabilmek için hepimizin el birliği etmesi, kurallara tavizsiz uyması gerekiyor.

Dünyayı etkileyen bir pandemiden söz ediyoruz. İnsanların canını acıtan, sevdiklerini ellerinden alan bir kâbustan. Gözükmeyen bir şeyle savaşılıyor. Bunun da ne kadar zor olduğunu hepimiz zaten yaşayarak gördük, görüyoruz.

İşte bu savaşta hepimize de görevler düşüyor. Bunu onlarca kez söyledik de, duyduk da, duyuyoruz da ama bu gerçeği hergün kulağımıza küpe ederek dolaşmak hepimizin yararına.

“Özledik” diye, “sıkıldık” diye asla kurallara uymamazlık yapamayız, tavizkâr davranamayız. Işığın gözükmeye başladığı bir süreçte her zamankinden daha çok kurallara uymalı, tedbirlere sıkı sıkıya sarılmalıyız.

Kışı kış gibi, baharı bahar gibi, yazı yaz gibi yaşayabilmek için lütfen her birimiz çok daha dikkatli olalım, kurallara bir an olsun uymamazlık yapmayalım, rehavetin pençesine düşmeyelim. Sağlıkçıların işini daha da zora sokmayalım, yüklerini arttırmayalım.

“Sigara içecektim”, “nefes alamıyorum”, “telefonla konuşuyordum” daha bilmem onlarca bahanenin arkasına sığınıp maskeyi olması gerektiği gibi kullanmayı başaramayanlarımız da hala varsa, o bahanenin yeni canlar yakabileceğini hiç aklından çıkarmadan hareket etmelerini salık veririm.

Bu virüs, nasıl ki tek 1 kişi ile tüm dünyaya bulaştıysa, bu mücadelede de bir tek kişinin dışarıda kalması, kurallara uymaması söz konusu olamaz, olmamalıdır.

Güzel günler için, sağlıklı yarınlar için, baharı neşeyle karşılamak için, alınan tedbirlere sıkı sıkıya uymak mecburiyetimiz var.