İş insanı Tarkan Kadooğlu, Van Ticaret ve Sanayi Odası’nda düzenlenen bir etkinlikte deneyimlerini anlatıyor salondaki gençlere:

Önce esprili bir dille giriş yapıyor, “Girişimciliğe doğarken başladım” diyor.

Sonraki cümlesinden anlıyoruz ki kendisinden 3 gün sonra doğan amcakızıyla beşik kertmesi yapmışlar.

Ve yine anlatımlarından…

Dedesinin, “Yedi buçuk yaşına geldin sen adam oldun” diyerek verdiği tabancadan kısa sürede kurtulmuş, 9 yaşında da uçkun satmaya başlamış.

Bu onun ilk ticari girişimi olmuş, ama inatla da bu ticaret yolunda devam etmiş ki, öykünün sonunda kendi holdingi olmuş. 

Kadooğlu’nu dinlerken, insanın iş insanı olası geliyordu. 
Tabi doğal bir anlatım da vardı, süsleme sanatının tamamen dışında bir anlatım…

O doğal anlatıyla dile gelenleri hayatın diğer alanlarına da uyarladığınız zaman, başarmanın sırları ortaya çıkıyordu.

Yani herkesin iş insanı olması gerekmiyordu ama yaptığı işte samimi, dürüst ve adaletli davranabiliyorsa, başarısız olması da mümkün değildi.

Başarmanın sırları dışında başka söyledikleri de vardı, onlar da iş dünyasındaki garipliklerle ilgiliydi.

Bu durumu; “sosyeteye rezil olmak” şeklinde ifade etti.

Şöyle dedi:
“Üç kuruş kazandıklarında başka bir havaya giriyorlar, ama ben şahidim, yemeklerde, toplantılarda sosyeteye rezil oluyorlar”

Gerçi bunu başka alanlara da uyarlamak mümkün, mesela birkaç basit çıkışla kendini akademisyen, bilim insanı his etmek, aydın, yazar, şair zan etmek, entelektüel gibi davranmak…
Ve tabi sonra da bu alanların gerçek dünyasıyla yüzleşildiğinde, rezil olup çıkmak…

“Üç kuruş kazandıktan sonra” Van’ı terk edip batı illerinde sosyeteye karışanlara şu önerisi de vardı:

“Ananızı, babanızı, dedenizi çabuk unutmayın!” dedi.

Bunlara örf, adet ve gelenekleri de ekledi.

Sonra da “ayak kaydırma” olayından söz etti, kendi deneyimlerinden yola çıkarak:

“Herkes bir birinin ayağını kaydırırsa bir arpa boyu yol alamayız, Van’ı geliştirmek ve burada iyi şeyler yapmak istiyorsak birbirimize destek olmak zorundayız” dedi. 
Hani bire bir tanıklık etmeseniz de zaman zaman sosyal medyada tanıklık ediyorsunuzdur muhtemelen, bu “ayak kaydırma” konusunda toplumsal yapımız baya bir maharetli, o açıdan hak vermemek elde değil…
Bir formül gibi geldi anlattıkları:
Bir Vanlının kendi kentini, ailesini, yakınlarını, komşularını, arkadaşlarını bırakıp başka bir kente faydalı olmaya kalkışması, yatırımı oraya yapması, beynini orada harcatması da “sosyeteye rezil olmanın” ötesinde bir şey değildi!

Van’daki yaşam koşulları, yoksulluk, işsizlik, eğitimsizlik, sporda bile dibe vurma konuları konuşulduğunda, hep batıya yatırım yapmaya giden iş insanları ikaz edilir, geri dönmeleri için çağrı yapılır, “üç kuruşun varsa gel Van’a yatır” denir.

Biliyorlar mı ki acaba tek neden, çocukları, anneleri, babaları, dedeleri dâhil “memleket sosyeteye rezil olmasın” diyedir!