Bu aralar Van için sık sık, “turizm” deyip duruyoruz, o zaman söyleyelim, nereden kaynaklıyor turizm derdimiz?

Bir kere esas derdimiz, kentteki yaşamın kolaylaşmasıdır, sıkıntıların düşüşe, olanakların yükselişe geçmesidir.

Böyle olması için de kuşkusuz, vesilelere ihtiyaç vardır.

Van’da yaşam olanaklarının başında tarım ve hayvancılık gelir, daha doğrusu “gelmeli” diyelim, çünkü tarım ve hayvancılığın çeşitli nedenlerle eskisi gibi yapılmadığını biliyor ve görüyoruz. 

Bu konuda yapılması gerekenler vardır, ne yazık ki kimse üzerine düşeni hakkıyla yapmıyor, dolayısıyla bu alanda işler, uzun süredir topallayarak ilerliyor.

İkinci yaşam olanağı sanayidir, beklentilerin oldukça uzağındadır.

Üçüncü yaşam olanağı Van gölü ve alabalık üreticiliği sayesinde balıkçılıktır, elimize gözümüze bulaştırdığımız zamanlar çok oluyor.

Dördüncüsü meyveciliktir, ne yazık ki eskinin ünlü Van Elması’nın adı tarihe karışmıştır, yerine gözümüzü Amasya elmasına dikmişizdir.

Beşincisi ticarettir, en yakın komşumuz İran ile bir türlü “kapı-komşu” olamıyoruz, Kapıköy Sınır Kapımızı bir türlü açamıyoruz. 

Altıncısı inşaat sektörüdür, ama ne yazık ki yüklenici firma ve işçilerimiz çoğunlukla batı illerinden gelmekte, biz de gidip batıdaki inşaatlarda hayatlarımızı feda etmekteyiz.

Ve turizm…

Her il için doğal olarak gerçekleştiği gibi, Van için de turizmi, yedinci olanak olarak belirtebiliriz.

Turizmi fazla önemsememizin nedeni ise, diğerleri konusunda her geçen gün ilerleme yerine gerileme gördüğümüz içindir.

Turizm, döviz girdisi anlamında önemli bir sektördür, ekonomik döngü için belki birçok sektörden daha pratik ve daha üretken bir sektördür.

Yaşamı kolaylaştırmanın önemli bir aracıdır, turizm sektörünü önemseyen yerler, diğer işlerini yoluna koymak için de nefes alma imkânı bulurlar, Van için turizmi bu kadar dillendirmemizin altında yatan neden, kısaca bu…

Tabi Van turizmi konusunda yaşı uygun olanlar bilirler, 70’li, 80’li yıllarda etrafta çadır kuracak kadar ilgiyle gelirlerdi, sokaklarımızda eksik olmazdı turistler.

Sonrası malum, önce çadırlarını söktüler, sonra da sokaklarımızdan tümden çekildiler, neden, çünkü; “turist kendini güvende his ettiği yere gider”, bu turizmin temel kuralıdır.

Demek ki Van’da, turizm konusunda da sınıfta kalmışız.
2016-2017 yıllarında İran’dan kaynaklanan gelişler, Van turizmi için küçük bir ışık olsa da, İran devletinin erken gelen gümrük uygulaması, bu ışığı da söndürdü.

Ancak diğer sektörler yerinde saysa da şimdi Van’da turizm alanında beliren bir ışık var gibi, tabi bu ışığı da tüketmemek umuduyla…

Nedir bu ışık?

Uzun yıllardır yollarını gözlediğimiz, bir zamanlar çadırlarını omuzlayıp giden Avrupa’dan turistlerin yeniden Van sokaklarında belirmesi gibi bir durum var.

Sokaklarda sık sık karşılaşınca turizm acentelerine sorduk, turlar düzenleniyormuş ve batı ülkelerinden turistler Van’a gelmeyi çok istiyorlarmış, tabi öncesinde de turlar düzenlenmek istendiğini, ancak gelmek istemediklerini de belirtelim bu arada…

Şunu da belirtmekte fayda var, düzenlenen turlar dışında bireysel olarak yola çıkıp Van’a gelen yabancı turistler de var bu aralar.

Diğer yandan, Van’a ciddi bir yerli turist sempatisi de uyanmış, otelciler ve turizm acenteleri diğer yıllara nazaran bu sene Van’a ciddi bir yerli turist akışının olduğunu söylüyor.

Bu iki durum, en azından şimdilik, Van turizmi için İran’a mahkûm olmayı ortadan kaldıran, yeniden eski günlerin heyecanına önayak olan durumlar…

Bunun gelişmesi bizim elimizde;

Yabancı ya da yerli fark etmez, bir kere gelen turiste saygı, fiyatta insaf, karşılamada konfor, rehberlikte titizlik, şüpheli ve ikircikli yaklaşımlardan, kötü propagandalardan uzak, samimi bir ortam… 

Bunları yapabilirsek, doğal ve tarihi alanları sınırsız bir şekilde yerli ve yabancı turiste açarsak, korkunun yerine güveni aşılarsak gelen insanlara, neden Van turizmi eski günlerine geri dönmesin, hatta eskiyi katlamasın?

Belki diğer sektörlerin gelişmesi için pratik anlamda yapacak çok şey var, ama turizmde yapılacak en önemli şey, güven vermek ve sahip çıkmaktır!

Bunu yapmak, yerel ve merkezi yönetimler, sivil toplum, turizmciler, esnaflar ve vatandaşlar için neden o kadar zor olsun?